Χριστόφιας Vs Πρύτανης

Χριστόφιας Vs Πρύτανης

Το video αποτελείται από δύο μέρη.

Στο πρώτο μέρος ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Κύπρου Κώστας Χριστοφίδης ασκεί συνολική κριτική στα κακώς κείμενα της κυπριακής πολιτείας, με αφορμή την αναπάντεχη φονική έκρηξη στο Μαρί.

Στο δεύτερο μέρος βλέπουμε τον Πρόεδρο Χριστόφια να μιλά σε  διάφορες εκδηλώσεις. Ως «Πρόεδρος λύσης», η μεγαλύτερη του «έγνοια» παραμένει η λύση του κυπριακού. Η πολιτική  πορεία της πεντάχρονης προεδρικής του θητείας καταλήγει όμως στο αντίθετο αποτέλεσμα. Στην κατάρρευση των συνομιλιών και τη σταδιακή επιβολή της διχοτόμησης. Κορυφαίος σταθμός  αυτής της διαδρομής η απόφαση του ΑΚΕΛ και του ιδίου για απόρριψη του «Σχεδίου Ανάν».

Ενδιάμεσα παρουσιάζεται το επεισόδιο του εκνευρισμού και της αμηχανίας του Προέδρου, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης του Πανεπιστημίου Κύπρου.

Τα κείμενα:

1. Μιράντας Λυσάνδρου: «ΤΟ ΑΚΕΛ, ο Δημήτρης Χριστόφιας και η επίγνωση της πραγματικότητας».

2. Τάκη Αγαθοκλέους: «Eπανάσταση πανεπιστημιακών κατά Χριστόφια».

--------------------------------------------------------

ΤΟ ΑΚΕΛ, ο Δημήτρης Χριστόφιας και η επίγνωση της πραγματικότητας

Της Μιράντας Λυσάνδρου

Δεν μπορώ να αμφισβητήσω ότι την ώρα που το ΑΚΕΛ και ο Δημήτρης Χριστόφιας αναλάμβαναν τα ηνία της εκτελεστικής εξουσίας, είχαν απώτερο στόχο να μετατρέψουν σε πράξη το σύνθημα της δίκαιης λύσης και της δίκαιης κοινωνίας. Δεν μπορώ να αμφισβητήσω τον πατριωτισμό κανενός ο οποίος οριοθετεί ως όραμά του «μια νέα εποχή που θα έχει ως χαρακτηριστικό την ανανέωση της πολιτικής ζωής του τόπου και τον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας μας» και «πρώτιστο μέλημα και καθήκον την επίλυση του Κυπριακού» (Δημήτρης Χριστόφιας, 28/2/2008 κατά την τελετή εγκατάστασής του).

Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά, όλα όσα οραματίστηκαν ο Πρόεδρος και το ΑΚΕΛ για την Κύπρο καταρρέουν. Το Κυπριακό παραμένει άλυτο και η διαδικασία των συνομιλιών είναι αδιέξοδη. Η οικονομία βρίσκεται ένα βήμα πριν τον όλεθρο, η ανεργία θερίζει, η ανανέωση της πολιτικής ζωής δεν έχει επιτευχθεί, όπως δεν έχει επιτευχθεί ο εκσυγχρονισμός της κοινωνίας και του κράτους. Οι εξελίξεις μάλιστα έχουν φέρει σε τέτοιο σημείο την κατάσταση που οι δηλώσεις Αβέρωφ Νεοφύτου, ότι το ΑΚΕΛ και η Κυβέρνηση ανατίναξαν τον ιδεολογικό τους ιστό αποδεχόμενοι πλέον τα καζίνο, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις παγοποιήσεις μισθών, τις μειώσεις των κλιμάκων εισδοχής, θέτουν τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση.

Η Κυβέρνηση και προσωπικά ο Πρόεδρος Χριστόφιας έχουν κάνει πολλούς συμβιβασμούς. Αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ήττα. Μπορεί αυτοί οι συμβιβασμοί να είναι και βήμα εκσυγχρονισμού. Η χειρότερη ήττα, ωστόσο, είναι το αίσθημα της ήττας που ορθώνεται μπροστά τους σαν εφιάλτης. Ένας εφιάλτης που δεν μπορεί να εξαφανιστεί όσο δεν γίνεται συνειδητή η παρούσα κατάσταση κι όσο οι άμεσα εμπλεκόμενοι διατηρούνται συνειδησιακά σε μια κατάσταση «ύπνωσης».

Δεν είναι τυχαία η αντίδραση του Δημήτρη Χριστόφια την Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου στην παρατήρηση που έκανε ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Κύπρου Καθηγητής Κωνσταντίνος Χριστοφίδης σε ομιλία του. Ο Πρόεδρος εμφανίστηκε ενοχλημένος λέγοντας ότι δεν του αρέσει να είναι το τιμώμενο πρόσωπο σε μία εκδήλωση και να «γίνονται διαλέξεις από καθέδρας και να ακούει τα εξ’ αμάξης».

Τι είπε ο Πρύτανης που ενόχλησε τον Πρόεδρο; «…Φρονώ πως ο λαός μας και οι επόμενες γενιές αξίζουν κάτι καλύτερο, αξίζουν περισσότερη δημοκρατία και περισσότερη λογοδοσία. Είναι μια μεγάλη ευκαιρία, μέσα από τη θλίψη και τα γεγονότα του καλοκαιριού, να στήσουμε κάτι εντελώς καινούριο, πιο υγιές και πιο σύγχρονο. Πρέπει να μετατρέψουμε αυτήν τη δύσκολη εποχή σε μια δημοκρατική άνοιξη που να μπορεί να καταλήξει στην ανοικοδόμηση του κράτους. Να μετατρέψουμε την κρίση σε μια ευκαιρία αναμόρφωσης των πνευματικών θεσμών της δημοκρατίας».

Την δεδομένη στιγμή δεν έκανε επίθεση στον Πρόεδρο. Παρουσίασε την απόλυτη πραγματικότητα. Γιατί όμως ο Πρόεδρος τα πήρε προσωπικά; Όταν ο ίδιος μάλιστα ενώπιον της Επιτροπής Πολυβίου είχε προβεί σε μια παρόμοια δήλωση; Είχε πει συγκεκριμένα: «Είναι ξεκάθαρο στη δική μου αντίληψη ότι το όλο συμβάν (σ.σ. έκρηξη στο Μαρί) αποτελεί μια αποτυχία του συστήματος. Αποτυχία λειτουργιών και συστημικών διαδικασιών οι οποίες κτίστηκαν μέσα από τις δεκαετίες στη βάση σκοπιμοτήτων και πέρα από τις αρχές της αξιοκρατίας και της χρηστής διοίκησης. Υπάρχει στη λειτουργία της γραφειοκρατίας στον τόπο μας αδυναμία ελέγχου και αυτοελέγχου. Αυτές οι αδυναμίες δημιουργούν φαινόμενα αμέλειας, αναβλητικότητας και ευθυνοφοβίας».

Η αντίδραση του Δημήτρη Χριστόφια στη συγκεκριμένη εκδήλωση δεν ήταν τυχαία. Δυο μέρες μετά συνέχισε να λειτουργεί στη βάση του ίδιου αμυντικού μηχανισμού. Μιλώντας σε εκδήλωση των Μαρωνιτών κι απαντώντας στα όσα είχε πει ο εκπρόσωπος τους λίγο πριν ζητώντας το αυτονόητο, δηλαδή να συμπεριληφθεί στην ατζέντα για συζήτηση με την τ/κ κοινότητα η εξεύρεση μιας προσωρινής έστω λύσης που να περιλαμβάνει τη δυνατότητα επιστροφής των Μαρωνιτών σε όλα τα χωριά τους, είπε: «Όταν προκαλούμαι, θ’ απαντώ. Θα πάψω, πλέον, να σιωπώ. Είναι στην καθημερινή μου έγνοια οι Μαρωνίτες της Κύπρου».

Κανείς δεν επέκρινε την πολιτική του κατά τη διάρκεια των δύο εκδηλώσεων. Ούτε στη μία ούτε στην άλλη περίπτωση. Είναι προφανές ότι ο ίδιος αισθάνεται ένα βάρος και έρχεται αντιμέτωπος ξανά και ξανά με τον ίδιο του τον εαυτό.

Το ΑΚΕΛ και ο Πρόεδρος οφείλουν να συμφιλιωθούν με τον εαυτό τους πρωτίστως και με τη νέα τάξη πραγμάτων. Να αποδεχτούν ότι με την πολιτική που ακολούθησαν και υποβοηθούμενοι από την παγκόσμια κρίση δεν κατάφεραν τις επιδιώξεις τους. Δεν κατάφεραν την επίτευξη της λύσης του κυπριακού, δεν πήραν την κοινωνία και το κράτος μπροστά όπως ήθελαν. Οφείλουν να αναγνωρίσουν αυτή την κατάσταση, να δουν τα λάθη τους και να πάψουν να κρύβονται πίσω από τις επιθυμίες τους. Για να αποφεύγουν τις αιφνίδιες και στιγμιαίες συγκινήσεις που εξωτερικεύονται με τους αντιδραστικούς μηχανισμούς που είδαμε την τελευταία βδομάδα. Η αναγνώριση μιας κατάστασης μπορεί να επανατοποθετήσει το ΑΚΕΛ και τον Πρόεδρο σε ένα ορθολογιστικό πλαίσιο στη βάση της επίγνωσης της πραγματικότητας. Θέλουμε έναν Πρόεδρο που να απαντά όταν προκαλείται όχι για να αμύνεται, αλλά για να στέλνει το μήνυμα στον πολίτη ότι μπορεί να στηρίζεται σε αυτόν.

 

«Η Καθημερινή» (έκδοση Κύπρου) : 14.02.2012

www.kathimerini.com.cy

----------------------------------------------------------- 

 Eπανάσταση πανεπιστημιακών κατά Χριστόφια

Τάκης Αγαθοκλέους, Πρώτα Θέματα, 17 Φεβρουαρίου 2012 

Μια άλλου είδους επανάσταση παρατηρήθηκε τις τελευταίες μέρες στο κορυφαίο πανεπιστημιακό μας ίδρυμα, αναφορικά με το δικαίωμα της ελευθερίας έκφρασης, το οποίο επί διακυβέρνησης Χριστόφια βρίσκεται στο στόχαστρο. Την περασμένη εβδομάδα ο πρύτανης του Πανεπιστημίου, Κωνσταντίνος Χριστοφίδης, μιλώντας σε τελετή στο Πανεπιστήμιο, στην παρουσία του προέδρου της Δημοκρατίας, δεν δίστασε να τα πει έξω από τα δόντια για την έλλειψη δημοκρατίας που υπάρχει στον τόπο μας, με αποτέλεσμα να δεχτεί σκληρή κριτική από την κυβέρνηση και το ΑΚΕΛ. Μεταξύ άλλων ο κ. Χριστοφίδης είχε δηλώσει: «Ο λαός μας και οι επόμενες γενιές αξίζουν κάτι καλύτερο, αξίζουν περισσότερη δημοκρατία και περισσότερη λογοδοσία, είναι μια μεγάλη ευκαιρία μέσα από τη θλίψη και τα γεγονότα του καλοκαιριού, να στήσουμε κάτι εντελώς καινούργιο, πιο υγιές και πιο σύγχρονο».

Ο ΤΣΟΥΚΑΣ. Πρόσφατα ένας άλλος πανεπιστημιακός, ο καθηγητής Στρατηγικής Διοίκησης του Πανεπιστημίου Κύπρου, Χαρίδημος Τσούκας, αρνήθηκε να συμμετάσχει στην τελετή τοποθέτησης του θεμέλιου λίθου του Κέντρου Πληροφόρησης - Βιβλιοθήκης «Στέλιος Ιωάννου», στην Πανεπιστημιούπολη, στις 3 Φεβρουαρίου 2012, που έγινε από τον πρόεδρο. Μάλιστα σε δήλωσή του ο κ. Τσούκας, ο οποίος είναι Ελλαδίτης, δεν δίστασε να διατυπώσει σκληρή κριτική στον πρόεδρο της Δημοκρατίας, με αποτέλεσμα να δεχτεί επίθεση από την εφημερίδα του ΑΚΕΛ, «Χαραυγή», η οποία λίγο πολύ τον κάλεσε να φύγει από την Κύπρο. Και χθες επτά καθηγητές του Πανεπιστημίου Κύπρου απαντώντας στη «Χαραυγή» με κοινή δήλωσή τους υπερασπίστηκαν το δικαίωμα έκφρασης σε ένα δημοκρατικό καθεστώς.

ΤΙ ΕΙΧΕ ΠΕΙ. Σε επιστολή του υπό τον τίτλο «δεν ξεχνώ» ο Χαρίδημος Τσούκας εξηγώντας το λόγο για τον οποίο δεν παρέστη στην τελετή τοποθέτησης του θεμέλιου λίθου, ανέφερε μεταξύ άλλων πως «όταν οι θεσμοί της ‘πόλεως’ ευτελίζονται από τους ηγέτες που είναι κατ’ εξοχήν επιφορτισμένοι με την καλή λειτουργία τους, τότε, ως ενεργοί πολίτες, έχουμε υποχρέωση να διαχωρίσουμε το αξίωμα από τον αξιωματούχο και να εκφράσουμε έλλογα την αντίθεσή μας σε πρακτικές ηγετών που απαξιώνουν το αξίωμα». Σημείωνε ακόμη ότι (α) «ο πρόεδρος Χριστόφιας ενεργώντας ως ‘ιδιώτης’, θέτει το ίδιον συμφέρον πάνω από το δημόσιο και κλονίζει την εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς. Προσκολλημένος στην εξουσία, ευτελίζει το υψηλό αξίωμά του και διαπαιδαγωγεί μια ολόκληρη κοινωνία στην ανευθυνότητα», και (β) «ως πρόεδρος, ο κ. Χριστόφιας διαθέτει, βεβαίως, την πολιτική νομιμοποίηση να κυβερνά. Μετά, όμως, τη φονική έκρηξη στο Μαρί, στις 11.7.2011, έχει απολέσει την ηθική νομιμοποίηση να ηγείται».

ΑΡΝΟΥΜΑΙ… Και ο κ. Τσούκας κατέληγε στην επιστολή του: «Για τους ανωτέρω λόγους, αρνούμαι να παραστώ στην τελετή τοποθέτησης του θεμέλιου λίθου. Σέβομαι απεριόριστα το αξίωμα του προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά δεν τρέφω τα ίδια αισθήματα για έναν πρόεδρο που φέρνει το υψηλό αξίωμά του στα μέτρα του δικού του ηγετικού αναστήματος. Αρνούμαι να επιπλώσω το μιντιακό σκηνικό των δημοσίων σχέσεων του κύριου ύποπτου ηθικής αυτουργίας σε μια εθνική τραγωδία. Αρνούμαι να τιμήσω με τη φυσική μου παρουσία τον ηγέτη που δεν τιμά το αξίωμά του. Αρνούμαι να σφίξω το χέρι του κορυφαίου αξιωματούχου που, ανερυθρίαστα, θέτει το ίδιον συμφέρον πάνω από την καλή λειτουργία των θεσμών. Αρνούμαι να σβήσω από τη μνήμη μου τους δεκατρείς νεκρούς του Μαρί. Αρνούμαι να ξεχάσω τον γοερό θρήνο των γονιών, των συζύγων, των παιδιών. Αρνούμαι να είμαι πολίτης με αμνησία. Δεν ξεχνώ – και πράττω αναλόγως».

Η ΕΠΙΘΕΣΗ. Με σκληρή γλώσσα η «Χαραυγή» σχολίασε την ενέργεια αυτή του κ. Τσούκα. Τον κατηγόρησε για αναίδεια απέναντι στον κυπριακό λαό που τον πληρώνει, ότι με την ενέργειά του αυτή αμαύρωσε την εικόνα του προέδρου και επίσης τον κάλεσε να επιστρέψει την έδρα που κατέχει και να επιστρέψει στην Ελλάδα για να παίρνει το μισθό των 600 ευρώ όπως αμείβονται οι συνάδελφοί του.

ΟΙ 7 ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ. Με επίσης σκληρή γλώσσα απάντησαν χθες στη «Χαραυγή» επτά καθηγητές του Πανεπιστημίου Κύπρου, υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα έκφρασης. Υπό τον τίτλο «Εύδαιμον το ελεύθερον» (Ευτυχία σημαίνει ελευθερία)» οι επτά καθηγητές σημειώνουν μεταξύ άλλων: «Σύμφωνα με το άρθρο (σσ: εννοούν της «Χαραυγής»), ο Χ. Τσούκας όπως και οποιοσδήποτε άλλος μη Κύπριος, δεν έχει το δικαίωμα να εκφράσει θέση αντίθετη με αυτή της πολιτικής εξουσίας, ιδιαίτερα όταν αυτή είναι ο εργοδότης του. Αν ο ατυχής αλλοδαπός θέλει να διατηρήσει το δικαίωμα της ελευθερίας έκφρασής του, τότε οφείλει να εγκαταλείψει το έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας και να επιστρέψει από εκεί που ήρθε. Πιστεύουμε ότι σε ένα δημοκρατικό καθεστώς, καθένας είναι ελεύθερος ανεξαρτήτως του διαβατηρίου το οποίο κατέχει, να λέει και να γράφει αυτά που πιστεύει και να κρίνεται γι’ αυτά από τους ακροατές / αναγνώστες του. Μια πραγματικά σύγχρονη πολιτεία και μια ανοιχτή κοινωνία οφείλουν τουλάχιστον να επιτρέπουν την έκφραση γνώμης, ακόμη και αν δεν πρόκειται να την υιοθετήσουν, ακόμη και αν αυτή δεν είναι αρεστή».

ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ. Συνεχίζοντας οι επτά καθηγητές αφού τονίζουν πως «σε μια πολιτισμένη κοινωνία ο διάλογος πρέπει να είναι πρωτίστως βασισμένος σε επιχειρήματα, αυτό άλλωστε χαρακτηρίζει και το επίπεδου πολιτισμού της», προσθέτουν: «στηρίζουμε το δικαίωμα καθενός να λέει την άποψή του χωρίς να γίνεται θύμα ανοίκειων, ρατσιστικών και αγροίκων επιθέσεων για αυτά που εκφράζει. Επιθέσεις όπου οι χαρακτηρισμοί υποκαθιστούν τα επιχειρήματα, είναι όχι μόνο άκρως προσβλητικές, αλλά υποβαθμίζουν το επίπεδο πολιτισμού της κοινωνίας και παραπέμπουν, δυστυχώς, σε άλλες, πολύ σκοτεινές εποχές της ανθρώπινης ιστορίας». Και καταλήγουν: «Πιστεύουμε ότι όταν μια κοινωνία (ή μέρος της) ή ένα πολιτικό σύστημα (ή μέρος του) φτάσει στο σημείο να ανέχεται μόνο την άποψη και τη γνώση που τη ‘βολεύει’ και επιτίθεται με μισαλλοδοξία στην αντίθετη άποψη, τότε ούτε οι δημοκρατικές της αρχές είναι στερεές, ούτε η επιβίωσή της εξασφαλισμένη. Δεν παρουσιαζόμαστε ως δικηγόροι του συναδέλφου. Άλλωστε, ο ίδιος είναι σε θέση να υπερασπιστεί θαυμάσια τον εαυτό του και τις ιδέες του. Απλώς, υπερασπιζόμαστε το δικαίωμά του (και το δικαίωμα καθενός) να μιλά και το δικαίωμα της κυπριακής κοινωνίας να ακούει».

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ. Οι επτά καθηγητές που υπογράφουν την πιο πάνω επιστολή είναι οι εξής: Στέλιος Γεωργίου, κοσμήτορας της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών και Επιστημών της Αγωγής, Χάρης Θεοχάρης, κοσμήτορας της Σχολής Μεταπτυχιακών Σπουδών, Γιώργος Καζαμίας, κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής, Θεοφάνης Μαμουνέας, αναπληρωτής κοσμήτορας της Σχολής Οικονομικών και Διοίκησης, Πάνος Παπαναστασίου, κοσμήτορας της Πολυτεχνικής Σχολής, Ανδρέας Παπαπαύλου, κοσμήτορας της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών και Στάθης Παπαροδίτης, κοσμήτορας της Σχολής Θετικών και Εφαρμοσμένων Επιστημών.