16 Σεπ 2011

Κύπρος: Εν όψει ερευνών για υδρογονάνθρακες…



Κύπρος: Εν όψει ερευνών για υδρογονάνθρακες…

Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που η αναφορά στο κράτος του Ισραήλ και τον εβραϊκό λαό, σήμαινε προδοσία. Για τους οπαδούς της δεξιάς ήταν το επιθετικό σιωνιστικό τέρας στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Ενώ για την αριστερά ήταν κυρίως ο ιμπεριαλιστικός δάκτυλος των αμερικανών ανάμεσα στο φιλικό αραβικό περιβάλλον. Και για τους δυο ήταν η αδίστακτη πολεμική μηχανή των δυνάμεων του κακού που υφάρπαζε ξένα εδάφη σκοτώνοντας βάναυσα τα αδέρφια μας τους Παλαιστινίους, στερώντας τους το δικαίωμα της δημιουργίας δικού τους κράτους. Στις τελευταίες μάλιστα δεκαετίες, όταν θα συμμαχήσει στρατιωτικά με την Κεμαλική Τουρκία, θα προστεθεί ένας ακόμα λόγος ώστε να του γυρίσουμε οριστικά την πλάτη. Η Ελλάδα μέχρι την εποχή του Μητσοτάκη δεν θα έχει αποκαταστήσει ακόμη τις διπλωματικές της σχέσεις, ενώ η Κύπρος, αν και από πάντα διατηρούσε επίσημες σχέσεις, το μεγαλύτερο διάστημα (όταν στην Ελλάδα κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ), τις κρατούσε επιμελημένα στο ψυγείο.

Η βελτίωση των σχέσεων με το Ισραήλ

Η βελτίωση των κυπροϊσραηλιτικών σχέσεων θα επέλθει στα τέλη της δεκαετίας του ΄90, όταν διαπιστώθηκε η ύπαρξη πλούσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ των δύο χωρών. Τότε θα υπογραφούν και οι πρώτες συμφωνίες για οριοθέτηση της ΑΟΖ της καθεμίας από τις γειτονικές χώρες.
Η Ελλάδα διάγοντας μια περίοδο σημαντικής βελτίωσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων από την αρχή της περιόδου Σημίτη, δεν έδειξε ανάλογο ενδιαφέρον. Αν δεν με απατάει η μνήμη μου, ο πρώτος από τους επικεφαλής του ελληνικού ΥΠΕΞ που πραγματοποίησε τις πρώτες διερευνητικές επαφές με το Ισραήλ ήταν ο αείμνηστος Γιάννος Κρανιδιώτης. Η θεαματική όμως βελτίωση των ελληνοϊσραηλιτικών σχέσεων θα επέλθει, εντελώς ξαφνικά, με την αιφνιδιαστική επίσκεψη Νετανιάχου στην Αθήνα λίγους μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας από τη σημερινή κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου.

Η σημερινή κατάσταση

Η προοπτική της άμεσης εξόρυξης και στη συνέχεια εκμετάλλευσης των πλούσιων σε φυσικό αέριο κοιτασμάτων στο οικόπεδο 12 (Αφροδίτη), σήμαινε για την Κυπριακή Δημοκρατία μια εντελώς πρωτόγνωρη κατάσταση. Η δυνατότητα αυτή μπορούσε ωστόσο να γίνει πραγματικότητα μόνο με τη συνεργασία του Ισραήλ. Το όλο πρότζεκτ θα το αναλάμβανε η αμερικανοεβραϊκών συμφερόντων εταιρεία Noble energy που δραστηριοποιείτο ήδη πολύ παραγωγικά στην περιοχή. Στην επιτάχυνση των ερευνών συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό και η νέα πολιτική της Τουρκίας ως περιφερειακής δύναμης στο χώρο της Αν. Μεσογείου, που γρήγορα οδήγησε στην επιδείνωση των σχέσεων της τελευταίας με το Ισραήλ. Το περυσινό επεισόδιο με το τουρκικό πλοίο Μαβί Μαρμαρά ανοικτά της Γάζας και η προκλητική απαίτηση του Ταγίπ Ερτογάν για ταπεινωτική συγγνώμη (εκ μέρους της ισραηλινής κυβέρνησης), οδήγησε στην πρόσφατη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών.
Η κυπριακή κυβέρνηση του Δημήτρη Χριστόφια κατά τη διάρκεια του επεισοδίου (Μαϊος 2010), εξέπληξε πολλούς για τη συγκρατημένη στάση που τήρησε. Παρασκηνιακά ωστόσο ήταν ήδη γνωστή η νέα πολιτική ουδετερότητας που θα ακολουθούσε αναπόφευκτα από δω και μπρος.
Η Ελλάδα από την άλλη, βρισκόμενη μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης, αντιμετώπισε τα θέματα της εξωτερικής της πολιτικής, με εντελώς χαμηλούς τόνους. Η αδυναμία της (λόγω Τουρκίας) να ορίσει την ελληνική ΑΟΖ στο Αιγαίο, ακόμη και μετά την πίεση της Κύπρου όσον αφορά τη μεταξύ τους θαλάσσια περιοχή, αποτέλεσε μια ακόμη περίπτωση απογοήτευσης του δοκιμαζόμενου ελληνικού λαού για το εύρος της εθνικής του κυριαρχίας. Η αντιπαραγωγική όμως στασιμότητα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, όπως και οι ενεργειακές εξελίξεις στην ανατολική μεσόγειο, θα έχουν ως αποτέλεσμα την περαιτέρω βελτίωση των ελληνοϊσραηλιτικών σχέσεων με επιστέγασμα την πρόσφατη αμυντική συμφωνία Ελλάδας – Ισραήλ, κατόπιν της επιτυχημένης επίσκεψης του Πάνου Μπεγλίτη στο Τελ Αβίβ.

Σχόλια στο ντοκιμαντέρ της ανάρτησης

Τα ντοκιμαντέρ έχει ως κύριο στόχο του να καταγράψει οπτικά τα γεγονότα μιας νέας πτυχής της εξωτερικής πολιτικής της Κύπρου με απρόσμενες εξελίξεις και προοπτικές για το μέλλον του κυπριακού λαού. Με αφετηρία τις πρόσφατες δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου Στέφανου Στεφάνου, για την αποφασιστικότητα της κυπριακής κυβέρνησης να προχωρήσει σε διάστημα λίγων εβδομάδων σε υποθαλάσσιες έρευνες, για διαπίστωση της πραγματικής αξίας των κοιτασμάτων φυσικού αερίου, στην ΑΟΖ νοτίως της Κύπρου. Οι δηλώσεις αυτές πραγματοποιήθηκαν στον απόηχο των απειλών της Τουρκίας, που δια στόματος του πρωθυπουργού της διεμήνυσε για κάθοδο του τουρκικού στόλου στην επίμαχη περιοχή.
Στην επόμενη σεκάνς ο Πρόεδρος Χριστόφιας, κάτω από το ψυχολογικό βάρος, των γεγονότων της φονικής έκρηξης στο Μαρί, αλλά και την ομόφωνη αμφισβήτηση του από σύμπασα την αντιπολίτευση ως προς τις πολιτικές ευθύνες που πιθανόν να τον βαρύνουν, στέλνει τα δικά του μηνύματα. Η ευκαιρία θα του δοθεί στην τελετή αναγόρευσης του νέου υπαρχηγού της Εθνικής Φρουράς στο προεδρικό. Για πρώτη φορά μετά τα τραγικά γεγονότα απευθύνεται στην στρατιωτική ηγεσία της πατρίδας του υποδεικνύοντας της το αποκλειστικό της καθήκον, όπως και τις ευθύνες που της αναλογούν, για την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων, που για μια ακόμη φορά διακυβεύονται στο πεδίο των υποθαλάσσιων ερευνών. Η τελευταία δοκιμασία της αποτελεσματικότητας (ως προς τα αυστηρώς στρατιωτικού είδους καθήκοντα) της Ε.Φ., η οποία βρίσκεται ακόμη υπό έρευνα, δίνουν αφορμή στον Πρόεδρο να της επισημάνει, έστω και υπαινικτικά, τις ευθύνες και την αποστολή της.
Η τρίτη σεκάνς του ντοκιμαντέρ αφορά την μαμά Ελλάδα. Δύο γνωστοί πολιτικοί του ελληνικού κοινοβουλίου, ο αρχηγός του «λαϊκού ορθόδοξου συναγερμού» (ΛΑΟΣ), Γιώργος Καρατζαφέρης, μαζί με τον ένα εκ των δύο αντιπροέδρων της ελληνικής κυβέρνησης, βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Θόδωρο Πάγκαλο («όλοι μαζί τα φάγαμε»), δίνουν ένα σύντομο ρεσιτάλ πατριωτικής, ανέξοδης, ρητορικής. Σε μια από τις τελευταίες συνεδριάσεις της Βουλής των Ελλήνων ο Καρατζαφέρης μιλάει για ενδεχόμενο πόλεμο της Ελλάδας στην Αν. Μεσόγειο, με αφορμή τις απειλές της Τουρκίας εναντίον της Κύπρου. Ο Καρατζαφέρης με τον γνωστό του πατριωτικό βερμπαλισμό, όχι μόνο υπερασπίζεται με casus belli των δικαιωμάτων και της ασφάλειας της Κύπρου, αλλά ταυτόχρονα απαιτεί να μην υπάρξει η οποιαδήποτε υπαναχώρηση στις αποφάσεις για τις γεωτρήσεις. Την ίδια μάλιστα στιγμή απευθυνόμενος στον παριστάμενο αντιπρόεδρο, ζητάει τη δέσμευση και της ελληνικής κυβέρνησης. Ο Πάγκαλος, (είναι γνωστή σε πολλούς από εμάς η σχέση του με την Κύπρο), χωρίς περιστροφές πλειοδοτεί με τη θέση του αρχηγού του ΛΑΟΣ , τονίζοντας παράλληλα το αυτονόητο δικαίωμα ενός ανεξάρτητου κράτους να αποφασίζει τα του οίκου του.
Θα ήταν περιττό να σχολιάσουμε ειρωνικά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις των δυο Ελλήνων πολιτικών, για υπεράσπιση των κυπριακών συμφερόντων, όταν η ίδια η χώρα τους δυσκολεύεται να τους εμπιστευτεί για τη δική της άμυνα.
Το τελευταίο μέρος αφιερώνεται στον τρίτο σύμμαχο, το Ισραήλ. Η πρόκληση της Τουρκίας απέναντι στη μεσογειακή αυτή υπερδύναμη, σχολιάζεται από ένα κατ’ έξοχήν γνώστη των γεγονότων. Τον γνωστό στην Ελλάδα ελληνοεβραίο πολιτικό αναλυτή και δημοσιογράφο Ζαν Κοέν. Ο Κοέν, με μια σειρά πολιτικών σχολίων που έχει καθιερώσει τελευταία στο ιντερνετικό του κανάλι στο You Tube, ενημερώνει το ελληνικό κοινό με συχνές παρεμβάσεις για τη γενικότερη πολιτική του Ισραήλ σε όλες τις πλευρές της (μεσανατολικό, εσωτερική διακυβέρνηση κλπ). Το απόσπασμα που περιλαμβάνεται στο ντοκιμαντέρ αποτελεί μέρος μιας σειράς σχολίων για τις τελευταίες κινήσεις του Ερντογάν, την οποία ολοκληρώνει σε τρία ξεχωριστά επεισόδια. Δίνοντας της τον τίτλο «Ο Ερντογάν το κακό παιδί», προσπαθεί να ερμηνεύσει τόσο τους λεονταρισμούς του απέναντι στις χώρες που αντιτάσσονται στην πολιτική του, όσο και τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής που μοιάζουν περισσότερο με ακίνδυνα παιγνίδια για όσους τον αντιμετωπίζουν ψυχραιμία.

2 σχόλια:

  1. ευχαριστω που μας ενημερωνετε.και τον εαυτο μου που σας ανακαλυψα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χαιρετώ!
    Σκέφτομαι...αν για παράδειγμα, Κύπρος και Ελλάδα από τη μια αναγνωρίσουν το Παλαιστινιακό κράτος και από την άλλη συνεργάζονται με το Ισραήλ στα ενεργειακά, δεν θα μιλούσαμε για την τέλεια ισορροπία;

    Η φροντίδα της Κύπρου ειδικότερα προς τον Παλαιστινιακό λαό είναι διαρκής και εμφανής ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια.

    Πριν από κάποιους μήνες, η κυπριακή κυβέρνηση είχε δεχθεί ομοβροντίες από τους εθνικιστές γι αυτή της την πολιτική. Μέχρι και επιθέσεις ακροδεξιών είχαμε σε σχολεία ενάντια σε παλαιστίνιους.

    Οπότε νομίζω πως το διεθνιστικό και αντι-ιμπεριαλιστικό μας καθήκον απέναντι στο λαό της Παλαιστίνης, έστω και στες δοσμένες συνθήκες, το επιτελούμε... η αναγνώριση του κράτους τους και η φιλοξενία που τους παρέχουμε είναι αποδεικτικά...

    Ο Χριστόφιας, στη πρόσφατή επίσκεψή του, συναντήθηκε και με τους μεν, και με τους δε, και έτυχε θερμής υποδοχής και από τους δύο!

    Αυτό θα πρέπει να του πιστωθεί επιτέλους: ότι καταφέρνει να ισορροπήσει στο νέο σκηνικό χωρίς να "κακοφανίζει" κανένα εκτός από την ίδια την Τουρκία, ενώ την ίδια στιγμή τσιμπάει δάνεια με 4.5% από τους Ρώσους και έχει στο πλάϊ του σύσσωμη τη διεθνή κοινότητα μπροστά στις απειλές του Ερντογάν...

    Κι όλα αυτά από ένα "εγγληματικά ανίκανο" πρόεδρο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...